Krystyna Konecka

 

Krystyna Konecka

 

Fragility. Iv

 

Age-old rituals unexpectedly meaningless.

Dumbstruck speechless sanctuaries. Auditorium rooms

of universities. Galleries. No laughter of

joyful child’s comes out of nowhere in inhuman space.

Who brought THIS on us?! Who set our world on fire?!

Entwined thousands of fatalities in macabre dance

and put on textile muzzles on the living humans?

To ensure that we do not bite and gnaw each other?

‘All does make spiritual sense – nothing is in vain’

- was Claudel in the wrong? After all, something matters

when boats keep swaying in a delightful happy place

on a safe and sound lake. And when the darkness descends

     the moon signs his own autograph on a sleeping wave.

     Someone friendly sends me a photo to admire.

 

TRANSLATED BY EWA SHERMAN, ENGLAND

 

KRUCHOŚĆ.  IV

 

Odwieczne rytuały nagle bez znaczenia.

Oniemiałe świątynie. Uniwersyteckie

audytoria. Galerie. Radosnego dziecka

śmiech nie dochodzi znikąd w nieludzkiej przestrzeni.

Kto sprowadził TO na nas?! Kto nasz świat podpalił?!

Tysiące ofiar związał makabrycznym tańcem

i pozakładał żywym tekstylne kagańce?

Żebyśmy się wzajemnie nie pozagryzali?

„Wszystko ma sens duchowy – nic nie jest daremne”

- czyżby Claudel się mylił? Przecież o coś chodzi,

kiedy w szczęśliwym miejscu kołyszą się łodzie

na bezpiecznym jeziorze. I gdy spadnie ciemność,

     księżyc na śpiącej fali składa swój autograf.

     Ktoś przyjazny śle zdjęcie, bym podziwiać mogła.

 

Phoenix En Face

 

He emerged. Before he vanished, on flames ailerons

(what driving force behind the idea) he managed

to fly over and above the time and unnoticed

from mythology aviary – into photo frame.

Was he here to burn? To fall apart into ashes?

Goldenly feathered... With glittering sparkle he was

probably reborn. In rejuvenated copy

attached with his claws into the Egyptian legends.

I'm trying to justify this fiery existence.

Phoenix – the Sun. And he spread his wings in the darkness,

because - he is returning now. The everlasting

symbol of the resurrection and lost faith. Hope. Love.

     So perhaps, purified, from myths he released himself

     to choose a snowy village for his Heliopolis...

 

Evening of Epiphany, 2021

 

TRANSLATED BY EWA SHERMAN, ENGLAND

FENIKS EN FACE

 

Objawił się. Nim zniknął, na lotkach płomieni

(jakaż jest siła sprawcza zamysłu) potrafił

przefrunąć ponad czasem i niepostrzeżenie

z woliery mitologii – w klatkę fotografii.

Czy właśnie tu miał spłonąć? Rozsypać się w popiół?

Taki złocistopióry… Z roziskrzonym błyskiem

najpewniej się odrodził. W odmłodzonej kopii

wczepiony pazurkami w legendy egipskie.

Próbuję uzasadnić to ogniste trwanie.

Feniks - słońce. A skrzydła rozpostarł w ciemności,

bo - powraca. Odwieczny symbol zmartwychwstania

i pogubionej wiary. Nadziei. Miłości.

     Więc może, oczyszczony, z mitów się wyzwolił

     by wybrać śnieżną wioskę na swe Heliopolis…

 

Wieczór Trzech Króli, 2021

 

Image From The Fire

 

Here the light creator through a casual gesture

evoked my universe in splendour. And the image

proves despite transparency of airy forms, I am

not just the energy of heat and light in this chill.

Everlasting here. However, how late I arrived –

nanoseconds with impunity squandered my fate.

Because of one – I am someone's. I have naked arms,

breasts... And I grab the dress before embers engulf it.

I smell of the wood essence. Moths of sparks swarm around

- I won’t tell you what I burn of. And to whom I shone.

The sparkle on my cheek is too small to understand

it’s a tear... That I am not here. That I never was.

     Exactly how to explain signs merged from those flickers

     when in the night’s frame I’m on fire... I'm on fire...

 

TRANSLATED BY EWA SHERMAN, ENGLAND

 

KONTERFEKT Z OGNIA

 

Oto demiurg od światła przypadkowym gestem

mój wszechświat w blask wykrzesał. A obraz dowodzi,

iż mimo przejrzystości zwiewnych form nie jestem

tylko energią cieplną i świetlną w tym chłodzie.

Tutaj ponadczasowa. Lecz jakże spóźniona –

mój los nanosekundy trwoniły bezkarnie.

Przez jedną – jestem czyjaś. Mam nagie ramiona,

piersi… I chwytam suknię nim ją żar zagarnie.

Pachnę esencją drewna. Ćmy iskier się roją

- nie powiem o czym płonę. I komu zalśniłam.

Błysk na moim policzku zbyt drobny, by pojąć,

że łza… Że mnie tu nie ma. Że nigdy nie byłam.

     Jak więc znaki objaśniać z tamtych mgnień scalone,

     kiedy w obramowaniu nocy płonę… Płonę…

 

KRYSTYNA KONECKA

KRYSTYNA KONECKA is a poet, journalist and photographer. She lives in Poland (Bialystok). She has a MA degree in Polish Philology (Warsaw University) and she completed postgraduate studies of Culture and Education (Silesian University). She has been working in journalism  and contributed articles to many magazines published in Warsaw. She has been working as photographer for a number of years and her numerous photographs have been published in magazines and presented at various exhibitions. Krystyna Konecka is a member of The Polish Writers’ Union (Warsaw branch). In poetry she favours sonnets. She is an author of nearly twenty books of poetry and reportages. Her poems have been published in Polish and foreign periodicals and anthologies. For her achievements poetry and journalism (reportages on social issues, literary and theatrical criticism, articles on the culture) Krystyna Konecka has received literary awards and was highly regarded by critics. She attends the international literary meetings.